تفال به حافظ دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴؛ خرم آن روز کز این منزل ویران بروم......

فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

خرم آن روز کز این منزل ویران بروم

راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب

من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت

رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت

به هواداری آن سرو خرامان بروم

در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت

با دل زخم کش و دیده گریان بروم

نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی

تا در میکده شادان و غزل خوان بروم

به هواداری او ذره صفت رقص کنان

تا لب چشمه خورشید درخشان بروم

تازیان را غم احوال گران باران نیست

پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون

همره کوکبه آصف دوران بروم

شرح لغت: معنی لغتی برای این غزل وجود ندارد.

تفسیر عرفانی:‌

۱- به زودی تغییر و تحول کلی در کار و زندگی شما پدید می آید. به نحوی که همه شاد و خرم خواهند شد. درست دست به کاری خواهید زد که با گذشته تفاوت فاحش دارد و پیشرفت و ترقی شما در این می باشد. به شرط آنکه همراه با دقت، سرعت و اندیشه باشد. البته لازم است با یکی از دانایان مشورت کنید و مغرور و خودخواه نشوید و توکل بر خدا داشته باشید.

۲- این نیت به خوبی و خوشی برآورده می شود و جای هیچ گونه نگرانی نمی باشد. شما قدری بی حوصله و وسواسی می باشید. در حالی که کارها با عجله خراب می شود. توجه داشته باشید که موفقیت در چند قدمی شماست. به گذشته فکر نکنید زیرا گذشته تمام شد و برگشتی ندارد.

تعبیر غزل:

سختی کار و زندگی شما را بر آن داشته است که تغییری در وضعیت شغل و زندگی خود بدهی. نیتتان خیر است و به خوشی و راحتی ختم خواهد شد. تنها به خاطر داشته باش که نذرهای خود را ادا کنی و در انجام کار جدید با کسانی که آگاهی های لازم را دارند مشورت نمایی.