خداحافظی با قولنج با خوردن این میوه

«بلالوک» نام محلی آلبالوی وحشی‌ است که در زبان محلی به آن گفته می‌شود؛ این درختچه از گونه‌های Prunus است و احتمالاً نزدیک به گونه Prunus incana است.

طبق داده‌های گیاه‌شناسی، Prunus incana به‌صورت درختچه‌ای رشد می‌کند (معمولاً حداکثر حدود ۲ متر ارتفاع دارد). زیستگاه آن غالباً سنگلاخی یا صخره‌ای است، اغلب روی ارتفاعات زاگرس که خاک معمولاً کم‌عمق است.

گل‌های آن سفید و معطراند، عطری شبیه بادام تلخ دارند. در ایلام گزارش شده است که میوه ریز، ابتدا سبز و ترش است و به مرور (در فصل میوه‌دهی، مثلاً در خرداد) به رنگ‌های زرد، قرمز یا حتی سیاه درمی‌آید.

طبیعت میوه بلالوک در طب محلی "سرد و خشک" توصیف شده است و خواص متعددی برای آن برشمرده‌اند: مسکّن، تحلیل‌برنده، مقوی عطش و تسکین‌دهنده درد.

در منابع محلی گفته شده که استفاده از میوه یا جوشانده آن برای تسکین درد مفاصل، درمان کمر درد، بهبود وضعیت اندام تنفسی (ریه) مفید است. همچنین بلالوک در درمان سنگ کلیه و مثانه کاربرد دارد و به کاهش قولنج کمک می‌کند.

چای تهیه شده از چوب یا پوست بلالوک (در منابع فروش دمنوش) استفاده می‌شود؛ گفته می‌شود این چای اثرات ضدسرفه، آرام‌بخش، قابض و ضد اسپاسم دارد.

ترکیبات شیمیایی چوب یا پوست آن شامل گلیکوزیدهای سیانوژنیک (مانند آمیگدالین)، تانن‌ها، فلاونوئیدها و بنزآلدئید است که برخی از اثرات دارویی آن را توضیح می‌دهند.

بلالوک در میان درختان کوهستانی مثل بلوط و بنه رشد می‌کند؛ در ایلام، برخی گزارش‌ها می‌گویند درختچه‌ها از درختان بزرگ‌تر به‌عنوان «تکیه‌گاه» استفاده می‌کنند تا رشد کنند.

به لحاظ ارتفاع زیستگاه، گزارش‌های گیاه‌شناسی جهانی نشان می‌دهد که Prunus incana در ارتفاعاتی از حدود ۳۶۰ متر تا ۲۴۰۰ متر رویش دارد. این درختچه‌ها در اواخر بهار گل می‌دهند و میوه‌دهی آن با تابستان هم‌زمان است، وقتی که میوه ریز آن رسیده و قابل چیدن می‌شود.

از نظر پراکندگی بومی، بلالوک یا آلبالوی وحشی در مناطق غرب ایران (مثل ایلام، کردستان) گزارش شده است. برداشت غیررسمی یا بیش از حد می‌تواند جمعیت درختچه‌ها را تهدید کند، چون نوعی گونه خودرو جنگلی است و جایگزینی سریع ندارد.