مجرب ترین حاجت روایی فوری با سفره حضرت رقیه

 یکی از این توسل های پر نور، سفره ای است به نام دختری کوچک اما بزرگ مقام، حضرت رقیه (سلام الله علیها)، دختر سه ساله امام حسین (ع)، که با قلبی پاک و مظلومیتی آسمانی، دل های بسیاری را به سمت خدا می برد.

سفره حضرت رقیه (س)، سفره ای ساده اما پر از عشق و نیت خالصانه است که بسیاری از دلشکستگان و حاجتمندان، با گشودن آن، چشم امیدشان را به آسمان می دوزند و معجزات زیبایی را تجربه کردند.

سفره حضرت رقیه (سلام الله علیها)، یکی از سفره های نذری و معنوی است که بسیاری از دلشکستگان و حاجتمندان با عشق و امید آن را برگزار می کنند. این سفره را میتوان در تمام روزهای سال برپا کرد، اما برخی افراد روز پنجم ماه صفر، یعنی سالروز شهادت حضرت رقیه (س) را به عنوان زمان خاصی برای این مراسم انتخاب می کنند. این روز به دلیل مظلومیت و غربت آن حضرت، حال و هوای معنوی و خاصی دارد.

علاوه بر آن، توصیه شده است که سفره حضرت رقیه را در سه نوبت و هر نوبت در یک شب جمعه هنگام غروب آفتاب نذر کنید. شب دوشنبه نیز زمان مناسبی برای این کار است. مهم نیست دقیقا چه روزی سفره انداخته می شود، مهم نیت خالص، توکل به خدا، و عشق به اهل بیت (ع) است.

حضرت رقیه (س)، دختر سه ساله امام حسین (ع)، در حادثه کربلا دچار رنج های زیادی شد. با وجود سن کم، مقام معنوی بسیار بزرگی داشت و مانند دیگر اعضای خاندان پیامبر (ص)، واسطه ای پاک برای گرفتن حاجت از درگاه خداوند است. بسیاری از مردم برای حاجاتی مانند ازدواج، فرزند دار شدن، شفای مریض، پرداخت بدهی، خرید خانه و رفع گرفتاری ها، به این بانوی کوچک متوسل میشوند و به لطف خدا، به حاجت خود میرسند.

برای اجرای سفره، خوراکی هایی مانند خرما، نان، حلوا، شیر، شکلات، نقل و دیگر خوراکی های ساده را آماده کرده و روی آنها را با پارچه سبز یا مشکی بپوشانید. در دو طرف سفره دو شمع روشن قرار دهید. مهمانان دور سفره می نشینند و روضه خوان که بهتر است از سادات باشد، با خواندن روضه دل ها را به کربلا و خرابه شام میبرد.

در این لحظات، دل های شکسته حضرت رقیه (س) را به جد بزرگوارشان، امام حسین (ع)، قسم میدهند و از خداوند حاجت خود را میطلبند.

این سفره، جلو های از توسل، اخلاص و عشق به اهل بیت (ع) است، جایی که دعاها به آسمان میروند، اشک ها جاری می شود و دل ها به اجابت و آرامش نزدیک تر می گردد، انشاء الله.

برای برگزاری سفره حضرت رقیه (س)، معمولا از سفره ای پاکیزه (اغلب به رنگ سفید) استفاده می شود و روی آن را با پارچه ای مشکی می پوشانند. خوراکی هایی مانند نان، پنیر و سبزی، خرما، حلوا، آجیل ساده (مثل گردو، برگه زردآلو و نقل و نبات)، کیک، نمک بسته بندی کوچک، نخود کشمش و همچنین شیر یا شربت و آبمیوه بسته بندی شده بر سر سفره قرار میگیرد. در صورت امکان، می توان از میوه های بست هبندی نیز استفاده کرد. دو عدد شمع، گلاب پاش با گلاب، خشت یا آجر، خار، و حتی عروسک (برای یادآوری مظلومیت حضرت رقیه) نیز از دیگر وسایل متداول این سفره معنوی هستند. بعضی افراد بسته به وسع مالی خود، غذای نذری مانند عدس پلو هم تهیه میکنند.

این سفره را میتوان هم در مکان های مذهبی مانند مساجد، حسینیه ها و تکایا، و هم در خانه برپا کرد، به شرطی که محیط منزل پاک و طاهر باشد. برای مراسم، حضور روضه خوان (به ویژه از سادات) بسیار توصیه شده تا حال و هوای مجلس را به کربلا و خرابه شام نزدیک تر کند. وسایل سفره بسته به نیت و توان فرد برگزار کننده میتواند کم یا زیاد شود، اما آنچه اهمیت دارد اخلاص، نیت پاک و توسل قلبی به حضرت رقیه (س) است. التماس دعا از همه شرکت کنندگان فراموش نشود.

برگزاری مراسم هایی مثل سفره های نذری و مجالس روضه خوانی زنانه، علاوه بر ارزش معنوی و مذهبی، نقش های اجتماعی و اقتصادی مهمی هم در خانواده ها و جامعه ایفا می کند. این مجالس باعث تقویت روابط بین زنان فامیل و همسایه ها میشود و فرصتی برای همدلی و همراهی به وجود می آورد.در بسیاری از این برنامه ها، صندوق های کوچک تعاونی بین زنان تشکیل می شود تا در مواقع نیاز به هم کمک کنند. مثلا اگر کسی دچار مشکل مالی یا خانوادگی شد، راه حلی برای او پیدا می شود. حتی در مواردی برای تهیه جهیزیه دختران بی بضاعت یا کمک به خانواده های نیازمند، با جمع آوری پول از اعضای جلسه، به افراد شناسایی شده کمک می کنند. به این ترتیب، این مراسم ها هم باعث نزدیکی دلها می شود و هم گره از کار نیازمندان باز میکند.

بعد از پایان نماز، روضه خوان دعوت میشود تا کنار سفره بنشیند و روضه حضرت رقیه (س) را بخواند. این روضه معمولا درباره ی سختی ها و مصیبت هایی است که این دختر سه ساله در ویرانه ی شام کشید و ظلم هایی که یزید بن معاویه در حق او روا داشت. بعد از تمام شدن روضه و وقتی که شمع ها کم کم سوختند، صاحب نذر با چشمانی اشک آلود، کاه هایی را که در بشقاب مخصوص گذاشته شده بود، بر سر و صورت خود می پاشد. سپس نان و خرما را بین کسانی که در مجلس حاضر بودند و با دقت به روضه گوش داده اند، تقسیم میکند و با صدایی بغض آلود می گوید: یا حضرت رقیه، مراد مرا بده.

افرادی که نان و خرما گرفته اند، با صاحب نذر همراه می شوند و حضرت رقیه (س) را به روح پاک پدر و اجداد بزرگوارش قسم می دهند تا حاجت او را برآورده کند. پس از پایان مراسم، صاحب نذر سفره را جمع می کند و به خانه بازمی گردد. در شب جمعه ی بعد، مقدار نذری را دو برابر میکند، یعنی چهار شمع، دو عدد نان و حدود ده سیر خرما تهیه کرده و باز همان مراسم را در مسجد یا مکان مذهبی برگزار میکند. پس از روضه خوانی و تقسیم نذری، به خانه برمیگردد و سفره ی سوم را گرو نگه میدارد تا زمانی که حاجتش برآورده شود. همین که به خواسته اش رسید، سفره ی سوم را هم برپا میکند، اینبار با نذری بیشتر: شش شمع، سه عدد نان و پانزده سیر خرما.