اگر صبح این دعا را بخوانید، حاجاتتان برآورده می‌شود! | مجرب‌ترین دعاهای صبحگاهی که معجزه می‌کنند
دعا و ذکر آرامش بخش انسان ها است؛ بنابراین توصیه شده این دعاهای صبح را با خلوص نیت و در خلوت اول روز خود بخوانید تا به حاجات خود برسید.
مولف
: نگار چمنی
بدون شک دعا، باعث آرامش روح و روان شده و حس نزدیکی بیشتری به خدا در انسان به وجود می‌آورد؛ مخصوصا اگر این دعاها در صبح و قبل از شروع روز خوانده شود. شما با این کار با نام و یاد خدا روزتان را آغاز کرده و با توکل به او، روزی تان را بیشتر خواهید کرد.
دل انسان تنها با یاد خدا آرامش می یابد. از همین رو نیز دعاهایی که اول صبح و در خلوت با خدا خوانده می‌شوند؛ بسیار تاکید شده اند.
دعای صبح از مفتایح الجنان
دعای اول:
از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده: حضرت سجاد علیه السّلام چون وارد صبح مى شد مى گفت:
اَبْتَدِءُ یَوْمى هذا بَیْنَ یَدَىْ نِسْیانى وَ عَجَلَتى بِسْمِاللَّهِ وَ ما شآءَ اللَّهُ
امروز را آغاز مى کنم، پیشاپیش فراموشى و شتابم، به نام خدا، و آنچه خدا خواست شد.
دعای دوم:
از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده: پدرم وقتى وارد صبح مى شد مى گفت:
بِسْم اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ اِلَى اللَّهِ وَ فى سَبیلِ اللَّهِ وَ عَلى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
به نام خدا و به خدا،و به سوى خدا،و در راه خدا،و بر آئین رسول خدا درود خدا بر او و خاندانش،
اَللّهُمَّ اِلَیْکَ اَسْلَمْتُ نَفْسى وَ اِلَیْکَ فَوَّضْتُ اَمْرى وَ عَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ یا رَبَّ الْعالَمینَ
خدایا خود را به تو تسلیم کردم، و کارم را به تو واگذاشتم، و بر تو توکّل نمودم اى پروردگار جهانیان،
اَللّهُمَّ احْفَظْنى بِحِفْظِ الاِْیمانِ مِنْ بَیْنِ یَدَىَّ وَ مِنْ خَلْفى
خدایا مرا نگهدار، به نگهدارى ایمان، از پیش رویم و پشت سرم،
وَ عَنْ یَمینى وَ عَنْ شِمالى وَ مِنْ فَوْقى وَ مِنْ تَحْتى وَ مِنْ قِبَلى
و از سمت راست و چپم، و از بالا و زیر پایم، و از پیش خودم،
لا اِلهَ اِلا اَنْتَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ نَسْئَلُکَ الْعَفْوَ وَالْعافِیَةَ مِنْ کُلِّ سُوَّءٍ وَ شَرٍّ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ
معبودى جز تو نیست، جنبش و نیرویى جز به خدا نیست، گذشت و سلامت کامل، از هر بدى و شرّ در دنیا و آخرت را از تو مى خواهم،
اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُبِکَ مِنْ عَذابِ الْقَبْرِ وَ مِنْ ضُغْطَةِ الْقَبْرِ وَ مِنْ ضیقِ الْقَبْرِ وَ اَعُوذُبِکَ مِنْ سَطَواتِ اللَّیْلِ والنَّهارِ ،
خدایا پناه مى آورم به تو از عذاب قبر و فشار قبر و تنگى قبر و پناه مى‌آورم به تو از یورش هاى شب و روز،
اَللّهُمَّ رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرامِ وَ رَبَّ الْحِلِّ وَ الاِْحْرامِ اَبْلِغْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَنّىِ السَّلامَ
خداى اى پروردگار مشعر الحرام، و پروردگار شهر حرام، و پروردگار حلّ و احرام، به محمّد و خاندان محمّد از جانب من سلام برسان.
اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِدِرْعِکَ الْحَصینَةِ وَ اَعُوذُ بِجَمْعِکَ اَنْ تُمیتَنى غَرَقاً اَوْ حَرَقاً
خدایا پناه مى آورم به زره محکمت، و پناه مى آورم به جمع کردنت از اینکه مرا بمیرانى به غرق شدن یا سوختن
اَوْ شَرَقاً اَوْ قَوَداً اَوْ صَبْراً اَوْ مُسَمّاً اَوْ تَرَدِّیاً فى بِئْرٍ اَوْ اَکیلَ السَّبُعِ اَوْ مَوتَ الْفُجائَةِ اَوْ بِشَىْءٍ مِنْ میتاتِ السَّوءِ
یا گلوگیر شدن یا قصاص یا شکنجه و مرگ تدریجى یا مسمومیت یا به چاه افتادن، یا طعمه درنده شدن یا سکته یا به چیزى از مدرنیهاى بد،
وَلکِنْ اَمِتْنى عَلى فِراشى فى طاعَتِکَ وَ طاعَةِ رَسُولِکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
ولى مرا در بسترم، به حال اطاعت از خود و رسولت (درود خدا بر او و خاندانش) بمیران،
مُصیباً لِلْحَقِّ غَیْرَ مُخْطِئٍ اَوْ فىِ الصَّفِ الَّذینَ نَعَّتَهُمْ فى کِتابِکَ (کَاَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ)
رسیده به حق، نه خطاکار، یا در صف آنان که در قرآنت وصفشان کردى: گویى ایشان بنایى استوارند.
اُعیذُ نَفْسى وَ وَُلَْدى وَ ما رَزَقَنى رَبّى بِـ (قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ)
خودم و فرزندانم و آنچه پروردگارم روزى ام نموده پناه مى دهم به «قل اعوذ بربّ الفلق…»
تا آخر سوره
وَ اُعیذُ نَفْسى وَ وُلِْدى وَ ما رَزَقَنى رَبّى بِـ (قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ)
خوم و فرزندانم و آنچه پروردگارم روزى‌ام نموده پناه مى دهم به «قل اعوذ برب الناس…»
تا آخر سوره و مى گوئى :
الْحَمْدُ لِلَّهِ عَدَدَ ما خَلَقَ اللَّهُ وَالْحَمْدُلِلَّهِ مِثْلَ ما خَلَقَ وَ الْحَمْدُلِلَّهِ مِلاَْ ما خَلَقَ
ستایش خداى را،به عدد آنچه خدا آفرید، و ستایش خداى را مانند آنچه پدید آورد، و ستایش خداى را به پرى آنچه خلق کرد،
وَالْحَمْدُلِلَّهِ مِدادَ کَلِماتِهِ وَالْحَمْدُلِلَّهِ زِنَةَ عَرْشِهِ وَالْحَمْدُلِلَّهِ رِضا نَفْسِهِ
و ستایش خداى را به امتداد کلمتش، و ستایش خداى را به وزن عرشش،و ستایش خداى را به خشنودى خودش،
وَلا اِلهَ اِلا اللَّهُ الْحَلیمُ الْکَریمُ وَ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ الْعَلِىُّ الْعَظیمُ
معبودى جز خدا نیست بردبار بزرگوار، و معبودى جز خدا نیست والاى بزرگ،
سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمواتِ وَالاَْرضَینَ وَ ما بَیْنَهُما وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ
منزّه است خدا، پروردگار آسمانها و زمین، و آنچه در میان آن دو است، و پروردگار عرش بزرگ،
اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ دَرَکِ الشَّقاَّءِ وَ مِنْ شَماتَةِ الاَْعْدآءِ وَ اَعُوذُ بِکَ مِنَ الْفَقْرِ وَ الْوَقْرِ
خدایا به تو پناه مى آورم از درجات بدبختى، و از شماتت دشمنان، و به تو پناه مى آورم از تنگدستى، و سنگینى نیاز،
وَ اَعُوذُ بِکَ مِنْ سُوَّءِ الْمَنْظَرِ فِى الاَْهْلِ وَالْمالِ وَالْوَلَدِ
و به تو پناه مى آورم از بد دیدن در خاندان و دارایى و فرزندانم
و ده مرتبه بر محمّد و آل محمّد صلوات فرست.
دعای سوم:
از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: چون نماز مغرب و صبح بجا آوردى، هفت مرتبه بگو:
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم لا حول و لا قوّة الاّ باللّه
به نام خداوند رحمتگر مهربان، هیچ جنبشی و نیرویی نیست مگر به یاری خداوند بلند مرتبه بزرگ.
حقیقتا هرکس این ذکر را بگوید، جذام و پیسى و دیوانگى و هفتاد نوع از انواع بلاها به او نرسد. چون داخل صبح و شام شدى دو مرتبه بگو:
اَلْحَمْدُ لِرَبِّ الصَّباحِ اَلْحَمْدُ لِفالِقِ الاِْصْباحِ
ستایش براى پروردگار بامداد، ستایش براى شکافنده صبح،
دو مرتبه:
اَلْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى اَذْهَبَ اللَّیْلَ بِقُدْرَتِهِ وَ جآءَ بِالنَّهارِ بِرَحْمَتِهِ وَ نَحْنُ فى عافِیَةٍ
ستایش خداى را که شب را به قدرتش برد، و روز را به رحمتش آورد، و ما در سلامت کاملیم
دعای اول صبح برای حاجت
دعای صبح امام علی (ع) برای حاجت
دعای حاجت صبحی که از امیرالمونین نقل شده است، به دعای شش آیه و هفت آیه گره گشا نیز معروف است که در جزئیات این دعا امیرالمومنین علی علیه‌السلام فرمود:
هرکس این ۶ آیه را هر صبح بخواند خداوند متعال او را از هر بدی و مرضی کفایت می‌کند:
بسمِ اللهِ الرّحمنِ الرَّحیمِ
۱) قل لَّن یُصِیبَنَا إِلاَّ مَا کَتَبَ اللّهُ لَنَا هُوَ مَوْلاَنَا وَعَلَی اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ.
بگو هرگز جز آنچه خدا برای ما خواسته به ما نخواهد رسید، اوست مولای ما، و البته اهل ایمان در هر حال باید بر خدا توکل کنند.(سوره توبه، آیه ۵۱)
۲) وإِن یَمْسَسْکَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلاَ کَاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَإِن یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلاَ رَآدَّ لِفَضْلِهِ یُصَیبُ بِهِ مَن یَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ
و اگر خدا بر تو ضرری خواهد هیچ کس جز او دفع آن ضرر نتواند، و اگر خیر و رحمتی خواهد باز احدی منع فضل او نتواند، که فضل و رحمت خود را به هر کس از بندگان بخواهد البته می‌رساند و اوست خدای بسیار آمرزنده و مهربان. (سوره یونس، آیه ۱۰۷)
۳) ومَا مِن دَآبَّةٍ فِی الأَرْضِ إِلاَّ عَلَی اللّهِ رِزْقُهَا وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ
و هیچ جنبنده در زمین نیست جز آنکه روزی‌اش بر خداست و خدا قرارگاه (منزل دائمی) و آرامشگاه (جای موقت) او را می‌داند، و همه احوال خلق در دفتر علم ازلی خدا ثبت است.(سوره هود، آیه ۶۱)
۴) وکَأَیِّن مِن دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ یَرْزُقُهَا وَإِیَّاکُمْ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ
و چه بسیار حیوانات که خود بار روزی خود نکشند، خدا (بدون هیچ کوشش) به آن‌ها و هم به شما روزی می‌رساند، و او شنوا و داناست. (سوره عنکبوت، آیه ۶۰)
۵) ما یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِکَ لَهَا وَمَا یُمْسِکْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ.
دری که خدا از رحمت به روی مردم بگشاید هیچ کس نتواند بست و آن در که او ببندد هیچ کس جز او نتواند گشود، و اوست خدای بی‌همتای با حکمت و اقتدار. (سوره فاطر، آیه ۲)
۶) قلْ أَفَرَأَیْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِیَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ کَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِی بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِکَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ….
بگو:چه تصور می‌کنید، آیا همه بت‌هایی که جز خدا می‌خوانید، اگر خدا بخواهد مرا رنجی رسد آن بتان می‌توانند آن را رفع کنند؟ یا اگر خدا بخواهد مرا به رحمتی رساند بتان می‌توانند آن رحمت را از من باز دارند؟ بگو:خدا مرا کافی است، که متوکلان عالم بر او توکل می‌کنند. (سوره زمر، آیه ۸۳)
و بعد بگوید:
حسْبِیَ اللّهُ لا إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ.
پس هرگاه مردم روگردانیدند بگو:خدا مرا کفایت است که جز او خدایی نیست، من بر او توکل کرده‌ام و او رب عرش بزرگ است. (سوره توبه، آیه ۱۲۹)
وَ أَمْتَنِعُ بِحَوْلِ اَللَّهِ وَ قُوَّتِهِ مِنْ حَوْلِهِمْ وَ قُوَّتِهِمْ وَ أَسْتَشْفِعُ بِرَبِّ اَلْفَلَقِ مِنْ شَرِّ مٰا خَلَقَ وَ أَعُوذُ بِمَا شَاءَ اَللَّهُ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ اَلْعَلِیِّ اَلعظیم. (بحارالانوار، ج. ۸۶، ص. ۳۳۷)
