قوانین حمایتی جدید برای بهبود معیشت بازنشستگان | برنامه‌های جدید برای افزایش قدرت خرید بازنشستگان
افزایش ۳۵درصدی حقوق، فقط روی کاغذ! بازنشستگان و معلولان در آستانه فروپاشی معیشتی‌اند.
مولف
: محسن کریمی
در روزهایی که تورم بی‌سابقه و گرانی افسارگسیخته، سفره‌ی خانواده‌ها را کوچک‌تر از همیشه کرده، بازنشستگان و افراد دارای معلولیت بیش از سایر اقشار جامعه، زیر بار مشکلات اقتصادی در حال خرد شدن هستند.
هادی افشار، از فعالان صنفی بازنشستگان و از بازنشستگان کارگری، در گفت‌وگویی هشدار داده است که ادامه این روند، نه‌تنها معیشت این گروه‌ها را نابود می‌کند بلکه موجب شکاف اجتماعی و نارضایتی عمیق در سطح جامعه خواهد شد.
به گفته افشار، با وجود افزایش حقوق ۳۵ درصدی برای بازنشستگان در سال جاری، این افزایش در برابر نرخ روزافزون تورم، بی‌اثر و حتی ناچیز به نظر می‌رسد. او می‌گوید: «در ظاهر، حقوق افزایش داشته، اما در عمل قدرت خرید ما هر روز کمتر شده است. قیمت‌ها مدام بالا می‌رود و حقوق ما حتی جوابگوی ابتدایی‌ترین نیازها هم نیست.»
افشار توضیح می‌دهد که این داستان، تکراری و چندین ساله است. در ابتدای هر سال افزایش حقوقی اعلام می‌شود، اما تنها چند ماه طول می‌کشد تا این افزایش، زیر سایه افزایش هزینه‌ها بی‌معنا شود. او ادامه می‌دهد: «بعد از گذشت فقط دو یا سه ماه از سال، دیگر این افزایش حقوق اثرش را از دست می‌دهد. بازنشسته‌ای که با حداقل حقوق زندگی می‌کند، عملاً توان خرید حتی مایحتاج روزانه‌اش را هم ندارد.»
این فعال صنفی با انتقاد از نحوه اجرای قوانین حمایتی می‌گوید: «قانون به‌وضوح درباره حداقل حقوق بازنشستگان صحبت کرده است. طبق قانون، مستمری بازنشستگان باید متناسب با پایه حقوق تعریف شود. اما متأسفانه دستگاه‌های مسئول، از جمله سازمان تأمین اجتماعی، کانون‌های بازنشستگان و حتی برخی نمایندگان مجلس، در عمل این قوانین را اجرا نمی‌کنند.»
افشار در ادامه از واقعیت‌های تلخ زندگی روزمره بازنشستگان پرده برمی‌دارد. او با اشاره به گرانی روزافزون کالاهای اساسی مانند غذا، دارو و لوازم بهداشتی، می‌گوید: «بسیاری از بازنشستگان مجبور به حذف گوشت، میوه و حتی لبنیات از سبد غذایی‌شان شده‌اند. این یعنی بازنشسته‌ها فقط زنده‌اند، اما زندگی نمی‌کنند.»
افشار همچنین از تأثیر سیاست‌های کلان اقتصادی بر شرایط معیشتی می‌گوید: «افزایش عوارض دولتی، حذف یارانه‌ها و خصوصی‌سازی‌های بدون برنامه باعث شده که شرکت‌ها و کارخانجات بسیاری نیروهایشان را تعدیل کنند. نتیجه این وضعیت، بیکاری بیشتر، تورم بیشتر و در نهایت، فشار اقتصادی شدیدتر بر خانواده‌های کم‌درآمد از جمله بازنشستگان و معلولان است.»
در بخش دیگری از این گفت‌وگو، افشار به شرایط اسفناک افراد دارای معلولیت می‌پردازد. او تأکید می‌کند: «معلولان نیاز به حمایت ویژه دارند. در این شرایط اقتصادی، باید پرداختی‌های فوق‌العاده برای آن‌ها در نظر گرفته شود. اما نه تنها چنین اقدامی صورت نگرفته، بلکه حتی حداقل دریافتی‌های آنان نیز به تأخیر افتاده و به‌صورت قطره‌چکانی پرداخت می‌شود.»
او می‌افزاید که بسیاری از درخواست‌ها و مطالبات افراد دارای معلولیت، بی‌پاسخ مانده است و هیچ برنامه مشخصی برای بهبود شرایط زندگی آن‌ها وجود ندارد. این در حالی است که طبق قانون، معلولان باید از خدمات حمایتی خاص، تسهیلات درمانی و کمک‌های نقدی برخوردار باشند. اما واقعیت، چیز دیگری است: «اکثر معلولان با همان مستمری ناچیز یا بدون هیچ حمایت مالی، روزگار می‌گذرانند.»
هادی افشار در ادامه از وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، سازمان بهزیستی، سازمان تأمین اجتماعی و نهادهای مسئول دیگر خواست که به این شرایط به‌صورت جدی ورود کنند. او گفت: «در این شرایط بحرانی، اقدام فوری و مؤثر نیاز است. وعده و وعید دیگر کافی نیست. بازنشستگان و معلولان بیش از هر زمان دیگری نیازمند حمایت عملی و ملموس هستند.»
کلام آخر؛ وقت تصمیم‌گیری واقعی رسیده است
این فعال صنفی در پایان گفت‌وگو، با تأکید بر اینکه بازنشستگان و معلولان کشور، خواستار صدقه یا دلسوزی نیستند، خاطرنشان کرد: «ما عدالت می‌خواهیم، نه ترحم. ما سال‌ها زحمت کشیده‌ایم، حالا فقط انتظار داریم قانون به نفع‌مان اجرا شود. اگر مسئولان به این شرایط بی‌تفاوت بمانند، نه‌تنها وضعیت معیشتی ما بدتر می‌شود، بلکه اعتماد عمومی نیز آسیب جدی خواهد دید.»
