چیستان روز : من کیستم؟ در دل شب می‌تابم، بی‌آن‌که آتشی باشم!

نه گرمای خورشید را دارم، نه زبانه‌های شعله را، اما از دور می‌درخشم و دل‌های عاشق را می‌لرزانم. گاه کامل و گرد چون سکه‌ای نقره‌ای، گاه چون داسی نازک و کم‌نور. من در افسانه‌ها الهام‌بخش شاعرانم، در قصه‌ها همدم جغدها و گرگ‌ها و در دل شب‌نشینان، نشانه‌ای از رویاهای دور.

مرا در آسمان خواهی یافت، اما نه همیشه یکسان. پنهان می‌شوم، رشد می‌کنم، کامل می‌شوم و باز ناپدید می‌گردم. کودکان با من قصه‌ می‌سازند و دریانوردان با نورم مسیر را می‌یابند.

.

.

.

.

در دل شب، هرگاه نوری سفید و مرموز بر سقف خانه‌ات افتاد، هرگاه سایه‌ات روی دیوار افتاد ولی آفتابی نبود، آن‌گاه بدان من در آسمان حاضرم، تماشاگرتان از بالا.

.

.

.

گاهی شاعرانه‌ام، گاهی نماد جنون و دلتنگی. گاهی همراه معشوق در شعر حافظ، گاه آینه‌ی دل در غزل مولانا. در باورهای کهن، نشانه‌ای از تولد، مرگ، و تکرار بی‌پایان زندگی.

.

.

.

همه مرا می‌شناسند اما کمتر کسی مرا می‌فهمد. در سکوت شب، من بی‌هیاهو هستم، اما حضوری پررنگ دارم.

حالا بگو:

من کیستم؟

 پاسخ چیستان:

ماه